drewno
now browsing by tag
HERBACIARKA – EFEKT KOŚCI SŁONIOWEJ…
Wykonana w technice mixed-media, z czterema komorami, z wykorzystaniem efektu kości słoniowej.
Kolorystyka beżowo-brązowo-czarna.
ZARDZEWIAŁA KSIĘGA…
Obiecałam, że napiszę jakie miałam z nią przeboje i – jak boni dyni – napiszę!!
Tylko trochę później, bo to długie by było, z nieoczekiwanymi zwrotami akcji i w dodatku zagmatwane bardzo, a ja w tej chwili myślę tylko o czekającym mnie wyjeździe i spotkaniu z wiedźmami pokrewnymi mi duszą. Nijak się do tego pisania nie potrafię zabrać…
Ale napiszę.
Później.
Kiedyś.
A teraz tylko króciutko – księga jak księga. Drewniana jest. Ale żeby nie było tak prosto, oczywiście i – nazwijmy rzecz po imieniu – nudno, pokusiłam się o „zróżnicowanie” powierzchni pod to rdzewienie.
I tak oto uzyskałam trzy różne efekty rdzy – inaczej na drewnie, inaczej na metalu, a jeszcze inaczej na kartonie.
Każdy też od razu zauważy, że wynik moich rdzewień ma ścisły związek z moją nieustającą fascynacją pracami Andy Skinnera, która to fascynacja trzyma mnie mocno od dawna, i wciąż dobrze się ma 🙂
Nawet użyłam na owej jejmości pordzewiałej jego fantastycznych szablonów, którymi takoż zauroczona jestem.
No a teraz ONA PORDZEWIONA w swej rdzawej postaci 🙂
Dodatkowe zdjęcia porobiłam – teraz widać i rewers, i awers 🙂
SEKRETARZYK NA LWICH ŁAPACH…
i ze steampunkową ważką.
Motyw ważki przewija się w moich pracach często, bo – pomijając już to, że, jak mówią, ważka przynosi szczęście – zwyczajnie ją lubię.
Tym razem przysiadła na sekretarzyku.
Ubrała się w turkusy.
Błyska srebrem.
I złotem.
A czasem, gdy słońce łaskawe, to i miedzią potrafi.
Czyli wszystko tak, jak ważki w zwyczaju mają.
A żeby jej smutno samotnej nie było, to dodałam jej trochę rombów i – skoro to sekretarzyk – to literek nieco.
W ten sposób powstała steampunkowa płyta, która zdobi wieko mebelka. Całości dopełnia kilka dekorów, równie jak ważka spatynowanych, i lwie łapy, na których sekretarzyk spoczął.
I jeszcze środek – tu już spokojnie – na ciepłym brązie (w odcieniu cieplejszym i nieco jaśniejszym niż boki i wieko) położyłam metalicznie błyskające literki, u góry, na otwieranej klapie, posadziłam maleńką turkusowo-srebrną ważkę, koleżankę tej dużej z przodu.
I tyle.
mixed media
drewno olejowane, przecierane metalicznym lakierem
Starych reklam czar…
… trudno im się oprzeć 🙂
są tak różne od tych nachalnych, wszechobecnych, nie zawsze idących w parze ze smakiem i dobrym gustem, tych dobrze nam znanych – współczesnych…
te stare, te retro – o, te są inne – zabawne, rozczulające i takie… z innego świata,
chyba bardziej… hmmm… osobiste…
ot, choćby ta o poszukiwaniu żony przez młodego leśnika – chłopak podał nawet swoje dochody, żeby jasność była, przyznał się też bez bicia, że braki w znajomości pań posiada, i że pragnie żony skromnej i dobrze wychowanej, aczkolwiek z kompletną wyprawą i nieco majątku posiadającą, oprócz zamiłowania do gospodarstwa, co też mu się niezbędne wydało :),
czy też ta, gdzie doktor od uszu i połyku krzyczy – Powróciłem!,
albo ta, gdzie pan A. Pfitzner uprzejmie donosi w formie sprawozdania, że w Mad pod Tokajem 20 grudnia 1887 roku miało miejsce winobranie w jego winnicach, gdzie i swoje tłocznie posiada, i że rezultat tego winobrania na skutek ustawicznych i beznadziejnych spustoszeń fyloxery (cokolwiek to znaczy ;)) za dość jeszcze zadowalający uznać można…
albo ta delikatnie sugerująca kupno rogali, bo przecież jak tradycja nakazuje na Marcina każdy rogale kupuje…
kocham je wszystkie szalenie i wykorzystuję bez umiaru wszędzie, gdzie się tylko da 🙂
A tu się dało, i to jak jeszcze!
Blat tego stolika imponującymi wymiarami – jak na taki taco-stolik – się pyszni, bo te 60 cm długości i 35 szerokości daje całkiem pokaźne pole do popisu. A ja zaraz wiedziałam, że on w te reklamy się ubierze, a że duży to i dużo ich się zmieści.
Wszystkie wykorzystane przeze mnie reklamy pochodzą z początku XX w ( a niektóre nawet z końca XIXw) i wszystkie są wycinkami z ówczesnej posenowej prasy.
Umieściłam je w formie kolażu, który powstawał w miarę dodawania coraz to nowych transferów, urozmaiciłam fotografiami miasta z tego samego, minionego dawno czasu, dodałam równie stary (dodatkowo spatynowany przeze mnie) uchwyt od jakiejś nieistniejącej już szuflady, przywiesiłam łańcuch z dyndadełkami, żeby karty czytanej książki w porządku utrzymać (bo i blatem czytelniczym może on być, i to w siedmiu pozycjach ustawianym), wszystko to umieściłam na tle utrzymanym w ciepłej, sepiowej kolorystyce, z delikatnymi (no tak, choroba jeszcze mnie trzyma mocno :P) turkusowymi przetarciami i maźnięciami miedzi, dołożyłam parę pieczątek, kilka stempli…
i oto się stał –
STOLIK W REKLAMY UBRANY…
stolik współczesny, a jednak nie do końca…
i bardzo się wystrzegałam sepii z zaświatów, ale chyba znowu mi się nie udało 😉
D5 Creation
