Róża na róży…
… i różą pogania.
Bo z tymi różami to już tak jest.
Najpierw człowiek mówi – róże? o nie, nie! bardzo dziękuję, ale żadne takie, co to, to nie – ja nie będę!… jest tyle pięknych motywów, tyle możliwości, a wszyscy nic tylko te róże i róże… a ja – nie! Nigdy-przenigdy!
I trwa człowiek w tym postanowieniu, trwa…
czasem dłużej, czasem krócej, aż tu nagle przychodzi taki moment, że tę swoją pierwszą różę popełnia, nieważne z jakiego powodu, nieważne czy z własnej woli, czy pod przymusem.
I przepadło!
Zakochuje się człowiek natychmiast, zakochuje w tych różach na zabój, na dobre i złe, na śmierć i życie, nieodwołalnie, na zawsze, na amen… a potem wraca już do nich stale, raz częściej, raz rzadziej, ale wciąż i wciąż…
A jak już długo taki człowiek nic z nimi nie robi, to ewidentnie mu czegoś brakuje :), zaczyna tęsknić, i musi – MUSI – natychmiast coś różanego popełnić…
Musi, bo się udusi.
A jak jeszcze człowiek kocha vintage… i jak człowiek robi dla siebie (czyli człowiek żadnych ograniczeń nie ma, czytaj: hulaj dusza piekła nie ma),
a i tych róż już dawno człowiek nie popełnił 😉 …
no to…
no to wtedy powstaje coś takiego 🙂
Chustecznik Vintage Rose Collection
czyli róża na róży różę różą pogania.
Drewniany chustecznik z wielowarstwowymi przecierkami, z motywem róż vintage i transferem napisów, postarzany
Tags: chustecznik, decoupage, dekoracje, przecierki, róże, transfer
D5 Creation
taaaa, czyli mamy sczochraną róże, albo sczochrane róże…
do bólu, aż chciało by się zapytać coś ty im za krzywdę zrobiła? gdzie je trzymałaś, ze takie „zmęczone” życiem!
A i prawdą jest,że jak człowiek na róże „zaskoczy” to ma prze…chlapane, będą się pojawiać i pojawiać.
Coś wiem na ten temat, bo jak potrzebny mi jest motyw kwiatowy to się okazuje,że to znowu będą róże:-)))
Lubię takie klimaty więc tu zaglądam!
Ale tym razem moje oko zaczepiło się nie na górze ale na …tyłeczku;-)))podoba mi się wykończenie pracy! czyli to coś o czym wielokrotnie się zapomina?, bo szkoda włożyć odrobinę więcej pracy? a pudełeczko jakby nie był piękny wierzch , duuużo zyskuje „zrobione” do końca do środka też zajrzałam;-)))
jako stara decoupażyca……
pozdrawiam m
Oj dałam ja im popalić tym razem, dałam, wytargałam, sczochrałam i na dodatek jeszcze ostro przetarłam :)ale jakoś nie protestowały, potem mi się ich żal zrobiło to je trochę podmalowałam 🙂
a co się tyczy tych tyłków i innych środków, to ja je zawsze zdobię, jakoś tak już mam, że muszę – wszystko robię, widać czy nie widać… od a do zet,
pewnie to belferstwo ze mnie wychodzi (a jestem nim genetycznie obciążona) – zgodnie z zasadą jak wymagasz, to najpierw sama zrób…
A róże to jak złocenia, nie? Raz spróbujesz i wpadłaś! Nic tylko złocisz (srebrzysz/miedzisz)i złocisz, a potem znów złocisz, mimo, że wiele razy już mówiłaś BASTA! i co? i qundulencja mać – znów złocisz!
A jest jeszcze i trzeci element równie mocno uzależniający – miki 🙂 ale Ty to już przecież wiesz 🙂
Właśnie parę minut temu odebrałam przesyłkę od Domi z kolejnymi mikami, siedzę sobie i napatrzeć się nie mogę na te cudne kolory i aż mnie ręce świerzbią, żeby je wypróbować i taką triumwiratową pracę zaraz machnąć gdzie to róże ozłocone, mikami maźnięte będą 😀
Fantastyczne pudełko, choć ja nie z różanego towarzystwa i ilość postarzeń bardzo godziwa a zadnia część też super, choć Twoje pudełko paryskie odmieniło moje patrzenie na decu no i jeszcze puszki tez zmieniły mój światopogląd. Szok po prostu i rewelacja i własne spojrzenie dlatego czekam na każdą nową rzecz.
Hej Grarzynko, witaj w moim jutrze 🙂
I mi tu nie qunduleńć o jakichś zmianach patrzeniowo-światopogladowych 🙂 ja uwielbiam Twoje vintagowe patrzenie na świat i bardzo proszę tego patrzenia nie zmieniać! Bo gdzie ja będę wpadać oczy napaść, no gdzie???
I dzięki za odwiedziny 🙂
Chcesz czy nie coś mi się odmieniło i już tak nie ciągnie mnie do słodyczy……
Pasują mi takie różane motywy. Ostatnio nawet bardzo. A w Twoim wydaniu to już prawdziwa uczta dla oczu!Szczególnie zachwyciły mnie te kolorystyczne smaczki. :)))
Właśnie – smaczki 🙂
nieodmiennie żałuję, że nie do końca udaje się je pokazać niestety…
A ja się różom ciągle opieram z powodzeniem, może dlatego, że rzadko kiedy występują w szarościach 😉 Ale tyłeczkowi rzeczywiście trudno się oprzeć 🙂
Toż przecie mówię, że się człowiek opiera… do czasu 🙂
Ale kiedyś na pewno tę swoją pierwszą różę popełnisz… mowy nie ma, żeby nie 🙂 zrobisz… i wtedy pogadamy 😀
Niesamowite są twoje prace:) będę tu często zaglądać 🙂
Dzięki wielkie 🙂
I zaglądaj, zaglądaj – będę czekać 🙂
miło Cię gościć 🙂
witaj
a ja chwalic nei będę – nie dlatego że mi się nei podoba co to to nie – podoba i to bardzo- ale to oczywista oczywistość więc powiem tylko
wooooow i cuuuuuudne
i na koniec to co najważniejsze
zazdraszczam tak tak Kochana zazdraszczam z caaałęgo serca, a że duża jestem to i to zazdraszczanie ( z zazdrością nie mylic proszę) jest ogromniaste i cieszę się nader mocno na nasze wspólne weekendowe docu – czary .
I ja się już doczekać nie mogę, już liczę dni 🙂
Serwetnik w róże malowany … majstersztyk .
Pozdrawiam
Joaśka
Eeee tam… bez przesady 🙂
jaki on tam majstersztyk, sczochrany do nieprzyzwoitości i tyle 😉
Ale dziękuję wielce 🙂